Bir matematiksel olgudaki estetik, bir armonide yer alan seslerin bütünlüğündeki veya bir resim tablosunda yer alan renklerdeki uyuma benzer. Nasıl ki bir resim, bir köşesinden diğer köşesine veya bir müzik, başından sonuna kadar homojen olarak bir bütünlük içeriyorsa ve bu bütünlük bir uyum arzediyorsa, matematiksel bir olgu da aynı şekilde bulunduğu sınırlar içerisinde bir uyum içerisindedir. Bu uyum ise niteliğin; aynı söylem, aynı değişim, aynı yöntem ile bozulmadan ardılına nakledilmesinden ileri gelmektedir. Eylemin bozulmadan ardılına geçmesi beraberinde düzeni, düzenin bütüne yayılması beraberinde uyumu ve bu uyumun bu şekilde devam edecek olması ise beraberinde kesinliği getirmektedir. Bu bağlamda matematikteki estetik, onun tek bir şüpheye dahi yer vermeyecek kesinliğinin bir sonucudur.
Cem
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder